انسان‌ها هزار سال دیرتر از آنچه تصور می‌شد، اسب‌ها را اهلی کردند

همچنین، مطالعه ژنتیکی اسب‌های باستانی دودمان جدیدی را نشان می‌دهد که مطابق با اسب‌های خانگی مدرن است. این دودمان، که حدوداً در حدود 2200 سال قبل از میلاد سرچشمه می‌گیرد، با شواهد باستان‌شناسی موجود برای به تصویر کشیدن اسب‌ها در ارابه و ارابه‌های میانی در کوه‌های اورال مطابقت دارد.

اورلاندو می افزاید، در مقابل، سایر گروه های اهلی اسب حدود 4200 سال پیش شروع به اهلی کردن اسب ها برای پویایی و حرکت کردند. زیرا هیچ نژاد اسبی، نه در نسل‌های پیشین و نه در نسل‌های بعدی، به‌اندازه‌ی مسابقه‌ی اسب‌شان در سراسر زمین گسترش نیافته است.

به گفته اورلاندو، علت فرآیند اهلی‌سازی ممکن است یک رویداد اقلیمی باشد که باعث خشکسالی در جنوب غربی آسیا و استپ‌های اوراسیا شده است، زیرا اسب‌ها می‌توانند به سرعت مردم را به مناطق پوشیده از مراتع جدید منتقل کنند و به زنده ماندن آنها کمک کنند.

تحقیقات جدید کاملاً متقاعدکننده‌ای ثابت می‌کند که اگرچه فرهنگ گورچالی و سایر فرهنگ‌های استپی اولیه غربی ممکن است با اسب‌های وحشی مرتبط بوده باشند، اما آنها اولین اهلی‌کننده اسب نبودند. الگوی ژنتیکی مطالعه جدید با سایر شواهد موجود همپوشانی دارد.

اگرچه مطالعات قبلی مردم فرهنگ گورچالی را به دلیل مصرف شیر اسب مسئول اولین اهلی‌سازی اسب‌ها معرفی کرده‌اند، نقش گورچالی‌ها ممکن است تنها تلاش اولیه برای اهلی کردن اسب‌ها در منطقه بوده باشد. یک مطالعه جدید نشان می دهد که اهالی فرهنگ قرچالی در مهاجرت دسته جمعی خود از اسب استفاده نمی کردند.

پاسخ به این سوال که چرا انسان ها تا زمانی که حیوانات دیگری مانند سگ، گوسفند، گاو و حتی الاغ را اهلی نکرده بودند، اسب ها را اهلی نمی کردند تا حدودی یک راز باقی مانده است. اما بعد از اینکه انسان ها اسب ها را اهلی کردند، تقریباً هر جا که می رفتند اسب ها را با خود می بردند. اورلاندو می گوید:

گسترش نسبتاً دیرتر اسب‌ها ظاهراً توسط انسان انجام شد، زیرا چنین گسترشی در مجموعه داده‌های ما که 50000 سال را در بر می‌گیرد بی‌سابقه است.