اولین تصویر طیف‌نگار مادون قرمز نیکموس پس از سه سال

در 11 می 2002، دوربین و طیف‌سنج مادون قرمز NICMOS (NICMOS) در تلسکوپ فضایی هابل ناسا به لایه‌های غبار یک ابر ستاره‌ساز نفوذ کرد تا ساختار سنگی و متراکم از غبار و گاز را آشکار کند.

این اولین تصویر از نیکموس پس از نزدیک به سه سال بود. این تصویر سحابی مخروط (NGC 2264) را نشان می دهد. نام آن مخروطی است زیرا در تصاویر زمینی شکل مخروطی دارد.

Nicmus به تلسکوپ هابل اجازه می دهد تا طول موج های نور نزدیک به فروسرخ را ببیند و به آن اجازه می دهد به غباری که مناطق داخلی سحابی را پنهان می کند نفوذ کند. با این حال، مخروط آنقدر متراکم است که حتی “چشم مادون قرمز” نیکوموس نیز نمی تواند در تمام طول آن نفوذ کند.

چشم انسان نمی تواند نور مادون قرمز را ببیند، بنابراین رنگ ها با طول موج های نزدیک به مادون قرمز مطابقت دارند. نور آبی نشان دهنده طول موج های کوتاه تر در محدوده مادون قرمز نزدیک است و نور قرمز نشان دهنده طول موج های بلندتر است.

برای خنک نگه داشتن آشکارسازهای خود، نیکموس را در یک ظرف قمقمه مانند پر از یخ نیتروژن جامد قرار دادند. انتظار می رفت یخ نیتروژن جامد تقریباً چهار سال دوام بیاورد.

با این حال، یخ تقریباً دو برابر سریع‌تر از حد انتظار تبخیر شد و به عملیات علمی Nixmo پس از تنها 23 ماه پایان داد.

در سال 1999، زمانی که ذخایر یخ تمام شد، این اتاقک خاموش شد. با این حال، دانشمندان با ارائه یک راه حل خنک کننده جدید در طول یک ماموریت خدمات، آن را احیا کردند.