خوردن گوشت قرمز برای کارگران آرزو شد! – تابناک

به گزارش تابناک به نقل از ایلانا، اراده ای برای بازگرداندن دستمزدها وجود ندارد. شواهد نشان می دهد دستمزدی که با اکثریت اعضای شورای عالی کار خارج از طرح سه جانبه گرایی و بدون امضای نمایندگان کارگری تصویب شده بود، تا پایان سال باقی ماند.

حقوق ناکافی و غیر قانونی

حداقل دستمزد کارگران شاغل و بازنشسته با حدود 2 میلیون تومان افزایش در سال جاری حدود 11 میلیون تومان است که البته درآمد برخی مستمری بگیران و همچنین کارگران کمتر از این رقم است. سعادتی کارگر بازنشسته بازنشسته با بیمه تاکسیران شهری و با حداقل دستمزد با 33 سال و 6 ماه سابقه بیمه در اردیبهشت ماه حدود 10 میلیون تومان مستمری دریافت می کند. او می گوید: تبلیغ می کنند حقوق بازنشستگان به 11 میلیون تومان رسیده است اما خیلی از ما کمتر از این رقم دریافت می کنیم. افزایش حقوق مصوب آنها اصلا کافی و منصفانه نیست…

در مورد کارمندان نیز همینطور است. علی که در یکی از شرکت‌های تولیدی پوشاک در مرکز تهران کار می‌کند، از حقوق 8 میلیون تومانی در این کارگاه، حقوق پرداختی برای 10 ساعت کار روزانه و عدم وجود مزایا در دستمزد خبر می‌دهد: «فقط بر اساس وزارت کار با کمی کم و زیاد می گیریم…».

در این شرایط هیچ اراده ای در دولت برای بازگرداندن دستمزد یا به عبارت دقیق تر تغییر آن بر اساس حداقل اصول سه جانبه گرایی وجود ندارد. معاون روابط کار که در واقع متولی اولیه دستمزد و معیشت کارگران است، به جای اعلام طرح اصلاح دستمزد، در هر گفتگو با رسانه ها از «قانون اصلاح قانون کار» صحبت می کند؛ قانونی که بدون آن می نویسد. وی گفت: مشارکت کارگران در دولت و هدف آن بی‌حقوقی طبقه کارگر ایران است. وی وعده داد که این لایحه «به زودی به مجلس ارسال خواهد شد». با بحران معیشت کارگران شاغل و بازنشسته، مشخص است که اولویت اصلی دولت رهایی از قانون کار است، اگرچه این قانون در عمل اجرا نمی شود، اما به نظر می رسد روی کاغذ و بخش هایی از آن خسته کننده است. باید قطع شود!

کاهش مصرف سرانه غذا

بحران معیشتی جدی تر از همیشه است. زمانی که خرید خانه و خودرو به یک رویا تبدیل شد و آموزش با کیفیت و درمان مناسب از سبد هزینه‌های کارگران حذف شد، در شرایطی که اکثر کارگران شاغل و بازنشسته توانایی پرداخت هزینه درمان را نداشتند، داده‌های رسمی نشان می‌داد که بحران عمیق معیشتی چند قدم جلوتر رفته و در سطح مصرف محصولات غذایی اساسی قابل مشاهده است.

در اینجا تنها به دو نشانه از تغییر الگوی مصرف مواد غذایی اشاره می کنیم. روز 13 خرداد، رئیس اتحادیه دامپروری کشور اعلام کرد که «افزایش 6 برابری قیمت مواد اولیه دامی باعث کاهش 600 گرمی سرانه مصرف گوشت شده است». به گفته افشین صدردادرس «سرانه مصرف گوشت قرمز در سال 1402 به هفت کیلوگرم رسید که 600 گرم کمتر از سرانه 1401 است».

هر ایرانی به طور متوسط ​​سالانه 7 کیلو گوشت قرمز مصرف می کند، البته این آمار سال گذشته است و با گرانی های اخیر طبیعتا باید منتظر کاهش بیشتر مصرف سرانه باشیم. این آمار مربوط به میانگین مصرف است اما در خانواده های کارگری سرانه مصرف بسیار کمتر از این رقم است. به عنوان مثال، باقر، کارگر حداقل دستمزد، در پاسخ به این سوال که در ماه چقدر گوشت قرمز می‌خرد، می‌گوید: برای یک خانواده 5 نفره، در بهترین حالت هر ماه یک کیلوگرم گوشت گاو می‌خرم. ما اصلا گوشت گوسفند نمیخریم.

اگر فرض کنیم این خانواده 5 نفره هر ماه یک کیلوگرم گوشت قرمز مصرف کنند، سرانه مصرف ماهیانه هر یک از اعضای این خانواده تنها 200 گرم و سرانه مصرف اعضای این خانواده 2 کیلوگرم و 400 گرم است. . گرم در سال یعنی کمتر از 2.5 کیلوگرم! بنابراین یک کارگر ایرانی نمی تواند سالانه همان 7 کیلوگرم گوشت قرمز را در سبد خرید خود داشته باشد در حالی که در بسیاری از کشورهای مرفه و پیشرفته این سرانه مصرف سالانه بیش از 30 یا 40 کیلوگرم است.

کاهش محسوس مصرف سرانه فقط به گوشت قرمز محدود نمی شود، در حوزه لبنیات نیز همین اتفاق افتاده است. به گفته مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های لبنی پاستوریزه ایران، «سرانه مصرف لبنیات در کشور از 130 کیلوگرم در سال 1388 به 55 کیلوگرم در حال حاضر کاهش یافته است و به نظر نمی‌رسد در سال 1403 رویه‌ای متفاوت از آنچه اتفاق بیفتد. در سال های گذشته اتفاق افتاده است. باز هم سهم خانواده های کارگری بدون شک بسیار کمتر از متوسط ​​مصرف سرانه کشور است.

پیامدهای کاهش مصرف سرانه

کاهش مصرف سرانه، جایگزینی کالاهای ضروری و مرغوب مانند گوشت سفید و قرمز به جای سایر کالاها مانند سیب زمینی و در بهترین حالت سویا و خرید ارزان به دلیل عدم مقرون به صرفه بودن، سلامت خانواده های کارگری را تهدید می کند. جامعه، اما در مجموع پیامدهای این شرایط حادتر از این است.

فرمارز توفیقی، فعال کارگری کاهش سرانه مواد غذایی را فرآیندی چند ساله عنوان می کند و می گوید: افزایش بیماری های متابولیک که شاهد آن هستیم ناشی از ارزان بودن سبد غذایی یا کاهش عناصر مصرفی است که تاثیرگذار است. سلامت انسان

وی تاکید کرد: اگر به بحران معیشتی رسیدگی نشود، در ماه های آینده وضعیت بدتر خواهد شد. وی می افزاید: این شرایط هزینه درمان را بالا می برد، استحکام و استحکام خانواده ها را از بین می برد و بازدهی نیروی کار را کاهش می دهد. کمبود غذا دقت و هوشیاری فرد را کاهش می دهد و در نتیجه منجر به افزایش حوادث شغلی می شود و از سوی دیگر باعث پرخاشگری و درگیری در سطح خانواده، اجتماع و محیط کار می شود. با تمام این اوصاف وزیر کار از حقوق امسال دفاع می کند و مدعی است که این تصمیم به نفع کارگران بوده است!

در حالی که فرزند یک کارگر زحمتکش سالانه 3 کیلوگرم گوشت قرمز نمی خورد و سلامت و آینده اش در خطر جدی است، آقای وزیر کار و معاونانش که با حقوق های بالای 40 و 50 میلیون تومان زندگی می کنند مدعی هستند. برای حمایت از معیشت و زندگی کارگران. تنها راه حلی که می توانند برای این حمایت بیابند، ارسال یک لایحه ویرانگر اصلاحیه کار است.