چرا تجربه شکست خورده را تکرار می‌کنید؟ – تابناک

به گزارش تابناک، محمد مهاجری در روزنامه عماد نوشت: این مطلب را با اکراه فراوان می نویسم چرا که به عنوان یک فرد مومن و متعهد به حجاب نمی خواهم نوشته ام همسو با مخالفان این تصمیم دیده شود، اما چه من را وادار به نوشتن می کند، نگرانی عمیق این موضوع است. من پیش بینی می کنم که اظهارات و اقدامات برخی از مسئولان در حوزه بی حجابی دقیقاً نتیجه معکوس داشته باشد و فکر می کنم مانند مواردی که خواهم گفت. ذکر کنید، نه تنها کمکی به حجاب و دینداری جامعه نمی کند، بلکه حجاب در اراده و تصمیم آنها تزلزل دارد.

فرمانده محترم نیروی انتظامی سردار راضان چندی پیش تاکید کرد که مقوله حجاب کاملاً فرهنگی-اجتماعی است نه امنیتی. این ادعای درست اوست اما راه حل دیگری جز اقدام پلیس نمی بیند. اصولاً ما عادت داریم که هر موضوع فرهنگی و اجتماعی را به پرونده سیاسی تبدیل کنیم. وقتی این مقوله سیاسی شد، ظرفیت امنیتی شدن را دارد و معلوم است بعدش چه می شود. مدتی نبرد و نبرد خواهد بود. دایره بحران گسترده می شود. فاجعه ای در راه است. آن را بگیرید و ببندید؛ جامعه به اوج التهاب می رسد… و بالاخره زخمی چرکین بر پیکر جامعه می ماند. ظاهر اوضاع آرام می شود و آتشی که برافروخته شده مدتی زیر خاکستر می ماند و روز شماری می کنیم تا فرصتی تازه برای عصیان تازه ای داشته باشیم.

در سال 1358 مشکل مواد مخدر یک معضل جدی بود. مرحوم صادق خلخالی توسط قاچاقچیان مواد مخدر کشته شد و احکام اعدام و حبس های طولانی یکی پس از دیگری صادر و اجرا شد. اهمیت موضوع به حدی بود که پرونده های مواد مخدر در دادگاه انقلاب (و نه دادگاه عمومی) رسیدگی می شد. هنوز هم همینطور است. نتیجه چه بود؟ داروها را جمع کردی؟ معتادان کم شدند؟ آیا در حال حاضر وضعیت اعتیاد در جامعه مطلوب است؟ همه چیز نشان می دهد که نتایج قلع و قمع آن روزها بسیار کمتر از هزینه بوده است.

شاید عده ای بگویند اگر این جلسات نبود الان وضعیت خیلی بدتری داشتیم. این یکی از آن استدلال های شبهی است که فقط طرفداران خود را گمراه می کند و روش های ناکارآمد موجود را توجیه می کند. کار با ماهواره و جمع آوری دیش مثال بعدی است. مگر ماموران از در و دیوار خانه های مردم بالا نرفتند؟ مگر روی پشت بام خانه ها راپل نمی کردند؟ نتیجه چه بود؟ دیگر مثل مورد قبل نیست که بگوییم اگر با هم برخورد نمی کردیم اوضاع بدتر می شد.

اتفاقاً افزایش روزافزون ماهواره ها ثابت کرد که این حملات نه تنها بی فایده بود، بلکه باعث شد پلیس و تصمیم گیرندگان چشم مردم را از دست بدهند. و امروزه درصد کاربران ماهواره بر همگان آشکار است. در نتیجه در دو مقوله دارو و ماهواره با تمام تصمیمات شدید، کشور به نتیجه مطلوب نرسید. چندین دهه است که روش های مختلف پلیسی در مورد حجاب آزمایش شده است و نتیجه آن مشخص است. اگر به قول آقای رادان یک موضوع فرهنگی و اجتماعی است چرا با دخالت پلیس نتیجه اجتناب ناپذیر گذشته را دوباره زنده می کند و تلاش نافرجام را تکرار می کند؟ و اخیراً برنامه نور) با چه چیزی می خواهند حل کنند؟ با «بهجاب» یا «بهجاب»؟ به عنوان یک قاعده، آنچه پلیس مسئول آن است، برخورد با زنان بدون فرت است.

به عبارت دقیق تر، پلیس با تمام توان برای برخورد با معلولان وارد شده و کاری به علت ندارد. پس محصول این کار چیست؟ به یک زن هشدار داده شده است. روسری یا روسری خود را کمی بالاتر می‌آورد و وقتی از جلوی پلیس‌ها رد می‌شود، دوباره همان مرد دیده می‌شود. آیا این همه قوانین و مقررات، توصیه ها، مصاحبه ها و اطلاعیه ها برای حجاب زنان فقط در مقابل پلیس است؟ حتی در قانون بعدی در صورت تصویب شورای نگهبان، زنان باید جلوی دوربین های زیادی حجاب داشته باشند و در هر جایی که دوربین و مامور نباشد آزادند.

بیایید خودمان را به جای افسران پلیس و حتی نیروهای به اصطلاح فرماندهی که وظیفه دارند به افراد بی حجاب تذکر دهند بگذاریم.

خسته نمی شویم وقتی می بینیم اخطار ما فقط چند ثانیه به درد می خورد و خانم محجبه 50 متری کارش را می کند؟ آیا احساس نمی کنید سر کار هستیم؟ دلیلش هم این است که همه مسئولان درک ساده انگارانه ای از مسئله دارند و پدیده حجاب و حجاب را جدا از هم می بینند. و احتمالاً می گویند که چون ما هیچ کاری در مورد دومی انجام نمی دهیم، حداقل می توانیم از اولی جلوگیری کنیم. من به مثال دارو برمی گردم. در آن سال‌های گرم معتادان زیادی بودند که به زندان و جزای نقدی و غیره محکوم می‌شدند، اما دیری نپایید که با ساخت عبارت «معتاد بیمار است، نه مجرم، همه افعال گذشته را کنار گذاشتیم. “

خلاصه تا زمانی که نماینده بی سواد اصفهان در مجلس، حجاب را مقدمه جنایات زشت جنسی می کنیم و هیچ برنامه ای برای آوردن حیا به جامعه نداریم، باید به دست پلیس برویم.

از آقای رادان دعوت می کنم با خانواده محجبه خود با لباس شخصی به نقاط مختلف شهر سفر کنند و دردهای خانواده های مذهبی را بشنوند که از برخورد نامتعارف پلیس نسبت به مقوله بی حجابی گلایه دارند. تصمیم آنها مبنی بر اینکه پرداختن به حیا مهمتر است یا برخورد با حیا ارجح است قطعاً مؤثر خواهد بود.